Ερωτ. Με την βοήθεια της ζωγραφικής σας μάθατε στις παλιότερες και σύγχρονες γενεές να διαβάζουν και να κατανοούν την ανθρώπινη φυσιογνωμία του απλού, λαϊκού μέσου νεοέλληνα και να κατανοούν την ηρωϊκή και πανανθρώπινη αγωνία που έκρυβε εκείνη η μορφή. Μπορείτε να μας πείτε ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά του νεοέλληνα της εποχής εκείνης και ποιά τα σημερινά;
Απαντ. Ειδικά ο νεοέλληνας απο απόψεως φυσιογνωμικού ενδιαφέροντος βρίσκεται σε πτώση. Ο λαϊκός τύπος που ζωγράφιζα μεταξύ 35-45 ήταν ένας νέος και ωραίος τύπος ανθρώπου που συνδύαζε την παράδοση και κάποιες νέες ωραίες αντιλήψεις. Η σημερινή φυσιογνωμία του Ελληνα δείχνει φανερά τα χαστούκια που έφαγε επανειλημένως, την ευήθεια λόγω της οποίας τον εξαπάτησαν, τους εξευτελισμούς, που έπεσε δίχως να βγάλει κιχ!!! τον κίνδυνο του να πάψει να είναι λαός και να είναι μια μάζα άχρωμη. Απο τους κολονέλους μέχρι το κυπριακό ο Ελληνας χτυπήθηκε σαν χταπόδι και η μόνη του αντίδραση ήταν να έρθει σε αντίθεση μ αυτούς που τον αδίκησαν και να θέλει να τους ξεπεράσει στη βία. Αυτά όλα φαίνονται στη φυσιογνωμία του. Αλλους αυτή η κατάσταση τους ρίχνει σε μιά φτηνή ντόλτσε βίτα, θέλωντας και μη ζωγραφίζοντας τον νεοέλληνα, δεν μπορούμε ν αποφύγουμε την απόδωση αυτού του χαρακτήρος του, αυτή την μαλθακή βιαιότητα, για να το πω αλλιώς, το κουτοπόνηρο ύφος.
Ο πολιτικός ηρωισμός είναι κάτι το επίπλαστο και δεν μπορεί να κρύψει την καινότητα του.
Για να ξαναβρεί την ομορφιά του ο Ελληνας δεν αρκεί να τραγουδάει τα ρεμπέτικα και ν αφήνει μουστάκι, είναι υποχρεωμένος όπως όλοι οι λαοί της γής να καταλάβει ορισμένες ιδέες και να τις πιστέψει. Για την εποχή του ο παλιός Ελληνας τι κάνει; ό,τι χειρότερο μπορει να κάνει κανείς. Παίρνει στα σοβαρά την κοινωνία της καταναλώσεως και θυσιάζει τη ζωή του γι'αυτήν.
Η ασκήμια του συμβιβασμένου ανθρώπου που έχασε τα ιδανικά του αρχίζει να καταλαμβάνει και τους προηγμένους λαούς. Η προπολεμική τους γοητεία που έχει επιζήσει του πολέμου αρχίζει να διαλύεται. Το ανώτερο επίπεδο στο οποίο ζούνε δεν τους απαλλάσσει απο φοβερό καθήκον να ξανασκεφτούν τη ζωή. Φυσιογνωμικά ο μοντέρνος άνθρωπος και μαζί του και ο νεοέλληνας πάει να καταντήσει πλούσιο θέμα για μοχθηρή γελοιογραφία. Ντοκουμέντα για κατακρίμνηση του
ανθρωπισμού που είναι αρκετά ετοιμόρροπος.
σχόλιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη συνέντευξη αυτή τη βρήκα τυχαία σκαλίζοντας περιοδικά φωτογραφίας του 1978-1980 ψάχνοντας φωτογραφίες για να φτιάξω ένα κολάζ. βλέποντας ότι ειναι απ τον Τσαρούχη τη διάβασα βέβαια και στο τέλος με την απάντησή του ανακαλύπτω ότι μας ζωγράφισε με τα λόγια του .... απο τότε 1980....στο σήμερα 2013 !!!!! αλλά ποιός μπορούσε απο μας να φανταστεί ότι αυτά που γινόντουσαν θα μας οδηγούσαν στην έκπτωση τόσων αξιών, και συνεπώς στην χρεοκοπία όχι μόνον της οικονομίας αλλά και του πολιτισμού μας, τώρα ανακαλύπτουμε τα λόγια των ποιητών, των συγγραφέων, των στιχουργών, των πνευματικών ανθρώπων, ενώ αυτοί μας προειδοποιούσαν με τον τρόπο που ήξεραν, με τη γραφή τους. και τώρα κάνουμε και κριτική λέγοντας ότι ο πνευματικός κόσμος δεν μιλάει.....μα μίλαγε όταν έπρεπε! τώρα κατόπιν εορτής; τι να μας πούν;