Στίχοι της Λένας Κιτσοπούλου για την παράσταση <Γκόλφω> του Περεσιάδη σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου, όπως την είδαμε το 2013 στο Εθνική Θέατρο
Η αγάπη..... χόρτο δεν είναι για να βγει με τόση ευκολία, είναι δεντρί βαθύρριζο μα θες για να το βγάλεις πριχού μονάχο μαραθεί σ’ οργώνει τη καρδιά σου,βγαίνει μαζί με τη καρδιά.
Ειν’ η αγάπη βάτος,
που αν τύχει μάνα και μπλεχτείς μέσα στις αγκαθιές του
δε ξεμπερδεύεις εύκολα, θα φύγεις λαβωμένος.
Είναι η αγάπη;; θάλασσα, που γλυκοκυματίζει,
κι αν τύχει τα γαλάζια της νερά σε ξεγελάσουν
τις ομορφιές της λιμπιστείς κι απλώσεις τα πανιά σου,
δεν είναι μάνα βολετό πίσω για να γυρίσεις
κι αν σε βοηθήσουν οι καιροί με κίνδυνο μεγάλο
στην άλλη άκρια θε να βγεις αλλιώτικα εχάθης.
Είναι η αγάπη;;; φονικό
που ζωντανό σ’ αφήνει.
Είναι η αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου
μα κάθε μέρα καρτερείς μη και γυρίσει πίσω.
Είναι η αγάπη όνειρο που θέλεις για να τρέξεις
μ’ από τη γη τα πόδια σου δε λεν να ξεκολλήσουν.
Είναι η αγάπη χείμαρρος
χυμά και σε συντρίβει.
Αγάπη είναι ν’ αγαπάς όποια πληγή σου ανοίγει.
Αγάπη είναι η η μοναξιά που πρέπει στον καθένα.
Αγάπη είναι να κοιτάς τη πόρτα ολοένα.
Αγαπη ειναι να μιλάς στα φύλλα και στα δέντρα,
στις πέτρες, στα τριαντάφυλλα,
στους τοιχους, στα ταβάνια.
Είν η αγάπη μάνα μου.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου