Κωνσταντίνος Καβάφης «Εκόμισα εις την Τέχνη»
Κάθομαι και ρεμβάζω. Επιθυμίες κ’ αισθήσεις
εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα,
πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών
κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής·
σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα,
συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
εκόμισα εις την Τέχνην— κάτι μισοειδωμένα,
πρόσωπα ή γραμμές· ερώτων ατελών
κάτι αβέβαιες μνήμες. Aς αφεθώ σ’ αυτήν.
Ξέρει να σχηματίσει Μορφήν της Καλλονής·
σχεδόν ανεπαισθήτως τον βίον συμπληρούσα,
συνδυάζουσα εντυπώσεις, συνδυάζουσα τες μέρες.
Ο ποιητής με μια διάθεση ήρεμης αναπόλησης και ανασκόπησης της ζωής του, παρατηρεί ως ευμενής θεατής την Τέχνη του. Σκέφτεται πως όλα αυτά τα χρόνια έχει καταθέσει στους στίχους του, στην Τέχνη του, επιθυμίες, ερεθίσματα των αισθήσεων και μια σειρά από εικόνες προσώπων, ηδονικών προσώπων, που δεν είχε πάντοτε την ευκαιρία να τα θαυμάσει ως ήθελε. Πρόσωπα περαστικά, βιαστικά ιδωμένα, από τα οποία διατήρησε κάποτε μια φευγαλέα εντύπωση κι άλλοτε μόλις μια αίσθηση έλξης και γοητείας. Όμορφα πρόσωπα με τα οποία δεν μπόρεσε να βιώσει τον έρωτα στην πληρότητά του, αλλά και εμπειρίες που βρίσκονται στο μακρινό παρελθόν του και δεν αποτελούν παρά αβέβαιες μνήμες. Ένα συνονθύλευμα εντυπώσεων που δεν θα μπορούσαν ποτέ να προσφέρουν την αίσθηση της συνοχής και της πληρότητας, αν δεν υπήρχε στη ζωή του η Ποίηση.
Ας αφεθώ, σχολιάζει ο ποιητής στην Τέχνη μου, η οποία ξέρει πως να σχηματίσει απ’ όλα αυτά τα «μισοειδωμένα» πρόσωπα, μιαν άρτια μορφή της «Καλλονής», μια πλήρη εικόνα ομορφιάς.
Η ποίηση κατορθώνει, σχεδόν ανεπαίσθητα, να προσφέρει στην ζωή του ποιητή μια αίσθηση πληρότητας, συνδυάζοντας τις αποσπασματικές εντυπώσεις του και τις μέρες που πέρασαν.
Η ποίηση με τα «φάρμακά» της, με τη Φαντασία και τον Λόγο, επιτρέπει στον ποιητή να συνδυάσει τις λειψές εικόνες των ερωτικών προσώπων και των ατελών ερώτων και να δημιουργήσει έναν κόσμο όπου έχει την ευκαιρία να γευτεί και να βιώσει τον έρωτα, όπως ο ίδιος τον επιθυμεί, στην πληρότητά του.
Η ποίηση κατορθώνει, σχεδόν ανεπαίσθητα, να προσφέρει στην ζωή του ποιητή μια αίσθηση πληρότητας, συνδυάζοντας τις αποσπασματικές εντυπώσεις του και τις μέρες που πέρασαν.
Η ποίηση με τα «φάρμακά» της, με τη Φαντασία και τον Λόγο, επιτρέπει στον ποιητή να συνδυάσει τις λειψές εικόνες των ερωτικών προσώπων και των ατελών ερώτων και να δημιουργήσει έναν κόσμο όπου έχει την ευκαιρία να γευτεί και να βιώσει τον έρωτα, όπως ο ίδιος τον επιθυμεί, στην πληρότητά του.
Οτιδήποτε έχει στερηθεί ο ποιητής είτε λόγω των αυστηρών ηθών της κοινωνίας του είτε λόγω της δικής του ατολμίας, μπορεί να το πλάσει και να το ζήσει ελεύθερα στους στίχους του. Η ποίηση, επομένως, πέρα από τις πλείστες άλλες ευεργεσίες που έχει προσφέρει στον Καβάφη, του δίνει την ευκαιρία να συμπληρώσει τις ελλείψεις της προσωπικής του ζωής και να βιώσει άφοβα τις εμπειρίες που θέλησε αλλά δεν ήταν πάντοτε εφικτό ν’ απολαύσει.
αναδημοσίευση απο:Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου