όπως είδα στο ημερολόγιο 20 τ' Απρίλη ήταν το Πάσχα του 1930, τον πατέρα μου τον βρήκε στρατιώτη, κι έτυχε τέτοια μέρα να ξεθάψω τις φωτογραφίες απ τις αναμνήσεις μου, το ενθύμιο απ τον πατέρα μου εκείνου του Πάσχα...
´ εις μνήμην´ το αγαπημένο του τραγούδι, όπως όλων των Ποντίων
του χρήστη youtubelena umay
Παραδοσιακό Περιοχή: Πόντος
Πέντε οσπίτια έχτισα κι ασ’όλα ξεσπίτουμαι
Πρόσφυγας είμ’ασο κουνί μ’, Θε μ’ θα παλαλούμαι.
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Όσπιτα `θεκα ανάμεσα σ’ορμήν και ποταμάκρη
Πεγάδια μαρμαρόχτιστα, νερόν αμόν το δάκρυ.
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Και τώρα αδακές διψώ νερό να πίνω ’κι έχω
Εντρέπομαι να ψάλαβω τα χείλοπα μ να βρέχω
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου