GLORIA του Lelio Sebastian

                                             (αναδημοσίευση από την Εποχή, 6/10/2013)

του Στράτου Κερσανίδη

 Το δικαίωμα στον έρωτα

Το δικαίωμα στη ζωή ανήκει σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας. Το ίδιο και το δικαίωμα στον έρωτα. Ο χιλιανός σκηνοθέτης Σεμπαστιάν Λέλιο, με την ταινία του «Γκλόρια» (Gloria), καταπιάνεται με αυτό το θέμα, δηλαδή με την επιθυμία ανθρώπων των συνεχίσουν να ζουν αν και δε βρίσκονται πλέον στην πρώτη νεότητα. Η Γκλόρια είναι μια χωρισμένη γυναίκα, 58 ετών, η οποία ζει μόνη, αφού τα δυο της παιδιά έχουν μεγαλώσει και έχουν φύγει από το σπίτι. Συχνάζει σε ένα κλαμπ γνωριμιών για ανήλικες, αναζητώντας συντροφιά. Εκεί γνωρίζει το Ροδόλφο, έναν άνδρα 65 ετών, για τον οποίο νιώθει ερωτική έλξη. Και ενώ όλα φαίνεται πως ξεκινούν καλά, και η Γκλόρια θεωρεί πως βρήκε αυτό που αναζητά, έρχεται αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα που έχει ο Ροδόλφος.

Αν και τα παιδιά του έχουν μεγαλώσει, ο 65χρονος διατηρεί μια σχέση εξάρτησης μαζί τους που δυσκολεύει τη σχέση του με την Γκλόρια. Αισθάνεται υπεύθυνος για τα παιδιά του και εκπληρώνει κάθε επιθυμία τους, βάζοντας τον εαυτό του και τη δική του ζωή σε δεύτερη μοίρα. Εκείνη προσπαθεί να τον βοηθήσει αλλά ο Ροδόλφος μοιάζει να αδυνατεί να ξεπεράσει την κατάστασή του.

Η Γκλόρια βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλλημα. Να συμβιβαστεί ή να συνεχίσει να ζει; Η απόφαση που θα πάρει τη λυτρώνει και ξαναφέρνει το χαμόγελο της αισιοδοξίας στα χείλη της. Ο Σεμπαστιάν Λέλιο σκηνοθετεί μια τρυφερή ταινία ανθρωπίνων σχέσεων και οικογενειακών δεσμών. Δίνει μεγάλη προσοχή στους χαρακτήρες του, σκιαγραφώντας τα πορτρέτα τους με προσοχή. Χωρίς να επιδιώκει να εκβιάσει συναισθήματα, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί σχεδόν αποστασιοποιημένα, περιγράφοντας τη σχέση της Γκλόριας με το Ροδόλφο, τις επιθυμίες και τις εμμονές τους. Η τελική στάση της γυναίκας δίνει μια αισιόδοξη νότα, διακηρύσσοντας κατά κάποιον τρόπο, πως τίποτε δεν έχει τελειώσει και η ζωή συνεχίζεται. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να τη ζήσουμε.
Η Παουλίνα Γκαρσία, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αποτελεί ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της ταινίας, όχι μόνο με την εξαιρετική της ερμηνεία αλλά και με τη γοητεία της.

 Η Γκαρσία τιμήθηκε με Αργυρή Άρκτο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, ενώ η ταινία, στο ίδιο φεστιβάλ, κέρδισε το βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής στο διαγωνιστικό τμήμα.

http://kemes.wordpress.com/2013/10/07/%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1/