ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΗ - APRES MAI

Κινηματογράφος Μάρτιος 2013

αναδημοσιεύση απο ως3 μηνιαίο περιοδικό πολιτισμού
http://www.os3.gr/gr_exodos3_kinhmatografos.htm
Mετά τον Mάη (Something in the Air / Apres Mai) του Ολιβιέ Ασαγιάς


Η νέα ταινία του Ολιβιέ Ασαγιάς, Μετά το Μάη η οποία θα αρχίσει να προβάλλεται στους κινηματογράφους στις 7 Μαρτίου, έκανε την πρεμιέρα της στο Διαγωνιστικό τμήμα του 69ου Φεστιβάλ Βενετίας όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου. Στη συνέχεια προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ του Τορόντο, ενώ προβλήθηκε στο πρόγραμμα Zalbategi Pearls του Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν (επιλογή από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς), καθώς και στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης.

Ο Ολιβιέ Ασαγιάς συνεχίζει το ταξίδι του στην ταραγμένη δεκαετία του '70 μετά την επική ιστορία του τρομοκράτη Κάρλος, με μια πιο προσωπική ιστορία που έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία. Πρόκειται για ένα σχέδιο που απασχολούσε το σκηνοθέτη περισσότερο από μια δεκαετία και αποτυπώθηκε ήδη στο βιβλίο του A Post May Adolescence: Letter to Alice Debord αφιερωμένο στην ποιήτρια Αλίς Ντεμπόρ, χήρα του Γκι Ντεμπόρ, ηγέτη της Καταστασιακής Διεθνούς. Η επαφή του έφηβου Ασαγιάς με τα γραπτά και τη στάση ζωής του Ντεμπόρ υπήρξε καθοριστική, αναγνωρίζοντας σε αυτά το νήμα που συνδέει την εξέγερση του Γαλλικού Μάη με τα ριζοσπαστικά καλλιτεχνικά και νεανικά κινήματα που ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες. Ποια είναι σήμερα η παρακαταθήκη του Μάη του '68 και των κινημάτων που σάρωσαν τη Γαλλία και ολόκληρη την Ευρώπη προτάσσοντας την ανατροπή και την εξέγερση;
Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη συγκινητική όσο και τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης μιας παρέας νέων μέσα στο εκρηκτικό κλίμα μιας καθοριστικής εποχής, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά το προσωπικό με το πολιτικό, κάνοντας τις δικές του αναγωγές ανάμεσα στη γενιά που μεγάλωσε μέσα στον πολιτικό ριζοσπαστισμό και σε μια σημερινή που αναζητά το δικό της δρόμο μέσα σε μια εξίσου θυελλώδη εποχή. Όπως και σήμερα έτσι και τότε, η αίσθηση της ματαίωσης ήταν έντονη, ωστόσο η ένταση των νεανικών χρόνων και η επιθυμία για εμπειρίες υπερνικά τις όποιες απογοητεύσεις και οδηγεί τους ήρωες σε αυτό που τελικά προσδοκούν να γίνουν. Παράλληλα, ο Ασαγιάς, ως λάτρης του σινεμά πάνω από όλα, αποτείνει το δικό του φόρο τιμής στις μεγάλες επιρροές του, τον Άντι Γουόρχολ και τον Ρομπέρ Μπρεσόν και μαζί στην ποπ και ροκ μουσική της εποχής, επιλέγοντας προσωπικά ένα εκπληκτικό soundtrack που ξεκινά από τον Captain Beefhart και φτάνει ως τους Soft Machine και τον Syd Barret.

Λίγο έξω από το Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του '70. Ο Ζιλ, ένας νέος που τελειώνει το σχολείο, παρασύρεται από την πολιτική και δημιουργική αναταραχή της εποχής. Όπως και οι φίλοι του, βρίσκεται ανάμεσα στις ριζοσπαστικές πολιτικές δεσμεύσεις και στις προσωπικές του προσδοκίες. Οι πράξεις τους θα τους φέρουν στην Ιταλία και αργότερα στο Λονδίνο, όπου μέσα από ερωτικές συναντήσεις και καλλιτεχνικές ανακαλύψεις, κάποια στιγμή θα αναγκαστούν να κάνουν τις τελικές επιλογές τους για να βρουν τη θέση τους μέσα σε αυτούς τους ανήσυχους καιρούς.

Σημείωμα του του Ολιβιέ Ασαγιάς

«Όταν αρχίζεις να πιστεύεις ότι η συλλογική ιστορία εκπροσωπείται αποσπασματικά, μετά από λίγο έχεις την κρυφή ιδέα ότι μπορεί να πρέπει εσύ να διορθώσεις το λάθος. Ότι μπορεί, χωρίς να το συνειδητοποιείς, να κρατάς μια από τις εμπειρίες της δικής σου γενιάς και να έχει έρθει η ώρα να την εξιστορήσεις. {.} Η ταινία απεικονίζει το μονοπάτι πάνω στο οποίο μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, ενώ απορροφούμε και την ατμόσφαιρα της εποχής, χωρίς όμως να γινόμαστε θύματά της. Πρόκειται για ένα δρόμο που αποφεύγει όσο μπορεί τα πιο δημοφιλή μέρη κοινωνικοτήτων και συμβιβασμών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο».

Κυκλοφορεί το soundtrack της ταινίας από τη Sony Music με τη μουσική των Syd Barrett, Booker T & the MG's, Phil Ochs, Nick Drake, Captain Beefheart & His Magic Band, Incredible String Band, Soft Machine, Tangerine Dream & Kevin Ayers (SONY MUSIC).

Ελευθεροτυπία 2.3.2012 συνέντευξη του Σκηνοθέτη στον Φ.Μικελίδη