Oι καλύτερες ταινίες (γνωρίζουν καλά οι σκηνοθέτες που τα διάλεξαν, εμείς όμως ας κρατήσουμε τις δικές μας προτιμήσεις)

πηγή: http://summercinemas.gr/arthra/158-kaliteres-tainies

Oι Καλύτερες Ταινίες όλων των Εποχών σύμφωνα με 358 σκηνοθέτες

Οι καλύτερες ταινίες όλων των εποχών όπως επιλέχθηκαν από 358 σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων οι Woody Allen, Nuri Bilge Ceylan, Quentin Tarantino, the Dardenne brothers, Terence Davies, Guillermo del Toro, Martin Scorsese, Olivier Assayas, Michael Mann, Guy Maddin, Francis Ford Coppola, Mike Leigh, Aki Kaurismäki…

1. Τokyo Story - Ozu Yasujirô, 1953  - 48 ψήφοι

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι (Tomi και Sukichi) αφήνουν το χωριό τους για να επισκεφτούν τα παιδιά τους στο μεταπολεμικό Τόκυο. Η υποδοχή τους θα είναι απογοητευτική: τα παιδιά δεν μπορούν να τους διαθέσουν χρόνο γιατί είναι πολύ απασχολημένα. Έτσι καταφεύγουν σε μια εύκολη λύση: τους στέλνουν σε ένα τουριστικό θέρετρο…

Subtle and sensitive, Tokyo Story lets the viewer experience the tensions and demands that modern life makes on people – here family members—Adoor Gopalakrishnan



2. 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος -Stanley Kubrick, 1968- - 42 ψήφοι

Μετα την ανακαλυψη στη Σεληνη ενος θαμενου μυστηριου μονολιθου ο ανθρωπος ξεκινα ενα ταξιδι αναζητησης προς το αγνωστο και συγκεκριμενα ενα διαστημικο ταξιδι στον πλανητη Δια. Της ομαδας ηγειται ο Ντειβ, καθοδηγουμενος απο εναν ηλεκτρονικο υπολογιστη τεχνητης νοημοσυνης, τον ΧΑΛ.

This is the film I’ve seen more than any other in my life. 40 times or more. My life altered when I discovered it when I was about 7 in Buenos Aires. It was my first hallucinogenic experience, my great artistic turning-point and also the moment when my mother finally explained what a foetus was and how I came into the world. Without this film I would never have become a director—Gaspar Noé3. Πολίτης Κέιν -Orson Welles, 1941 - 42 ψήφοι

Ο Charles Foster Kane, αυτοδημιουργητος μεγαλοεκδοτης, επιχειρηματιας και πολιτικος, πεθαινει στη μυθικη του επαυλη και ενας δημοσιογραφος αναλαμβανει να εξηγησει την τελευταια του φραση: "Rosebud". Παρακολουθωντας την προσπαθεια του δημοσιογραφου παρακολουθουμε ολοκληρη τη ζωη του μεγαλου και αινιγματικου αντρα.

Welles’s feat of imagination in Citizen Kane remains dazzling and inspiring. Cinema aspiring to great art, political import – and delivered with unabashed showmanship. The fervour of the work is as excited and electric as ever. The thriller plot never disappoints—Kenneth Branagh
4. 8 1/2  - Federico Fellini, 1963 - 40 ψήφοι

Σε κάποιο θέρετρο της Ιταλίας ένας σκηνοθέτης σχεδιάζει την καινούργια του ταινία. Το μυαλό του κατακλύζεται από προσωπικές αναμνήσεις, αλλά και από φαντασιώσεις στις οποίες πρωταγωνιστούν γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή του, άνθρωποι του σινεμά και κυρίως οι γυναίκες που τον περιβάλλουν.
8½ is a film I saw three times in a row in the cinema. This is chaos at its most elegant and intoxicating. You can’t take your eyes off the screen, even if you don’t know where it’s heading. A testament to the power of cinema: you don’t quite understand it but you give yourself up to let it take you wherever—Pen-Ek Ratanaruang

A true classic has to be both intimate and universal. To speak about cinema through cinema requires a voice unwavering in its passion and purity. 8½ speaks as much about life as it does about art – and it makes certain to connect both. A portrait of the teller and his craft – a lustful, sweaty, gluttonous poem to cinema—Guillermo del Toro
5. Ο Ταξιτζής - Martin Scorsese, 1976  - 34 ψήφοι

Ένας Νεοϋορκέζος ταξιτζής, που ζει με το φάντασμα του πολέμου του Βιετνάμ, περιφέρεται στην πόλη χωρίς κάποιο νόημα. Αναζητώντας το, ερωτεύεται μία γυναίκα πολύ μακριά από το βεληνεκές του και έπειτα αφοσιώνεται σε μια νεαρή πόρνη, που δυναστεύεται από τον νταβατζή της.

A film so vivid, hypnotic and corrosive that it feels forever seared onto your eyeballs, Taxi Driver turns a city, a time and a state of mind into a waking nightmare that’s somehow both horribly real and utterly dreamlike—Edgar Wright

6. Αποκάλυψη Τώρα - Francis Ford Coppola, 1979  - 33 ψήφοι

Ο βετερανος Λοχαγος του Βιετναμ και των ειδικων δυναμεων Benjamin Willard βρισκεται σε αδεια και προσπαθει να συνελεθει απο την τελευταια του αποστολη και το εκ του μακροθεν διαζυγιο του με τη γυναικα του. Ο στρατος γνωριζοντας πως η προσωπικη του ταραχη το εχει οδηγησει στη ληψη καποιων "αμφισβητουμενων" αποφασεων (συμπεριλαμβανομενου και του φονου ενος εφορου), του αναθετει να βρει και να δολοφονησει τον αινιγματικο Συνταγματαρχης Kurtz, που εχει λιποτακτησει στη ζουγκλα, μαζι με μια ομαδα ανδρων-πιστων του, στις παρυφες του Βιετναμ και της Καμποτζης. Για να φτασει στο κρυσφηγετο του Kurtz θα πρεπει πρωτα να μπει στη ροη ενος ποταμου με τη βοηθεια του Αντισυνταγματαρχης Kilgore και κατοπιν να διασχισει το ποταμι πισω απο τις γραμμες του εχθρου, με τη βοηθεια του πληρωματος του σκαφους που του διατεθηκε.
Οσο διαρκει το ταξιδι, ο Willard θα προσπαθησει να μπει στην ψυχολογια του Kurtz, ενος υποδειγματος στρατιωτικου με τεραστια ψυχικα αποθεματα, που για αγνωστους λογους αποσκιρτησε απο την ιεραρχια και προεβη σε "ακαταλογιστες" κατα το στρατο πραξεις.

Coppola evoked the high-voltage, dark identity quest, journeying into overload; the wildness and nihilism – all captured in operatic and concrete narrative, with the highest degree of difficulty. A masterpiece—Michael Mann


7. Ο Νονός  - Francis Ford Coppola, 1972  - 31 ψήφοι

Η ιστορία μίας οικογένειας, μίας ιταλοαμερικανικής φαμίλιας, η οποία δεσπόζει ανάμεσα στους ηγέτες του οργανωμένου εγκλήματος που καταδυναστεύουν την μεταπολεμική Αμερική, οι σκοτεινές προθέσεις των μελών της, η ευθύνη του καθενός απέναντι στα υπόλοιπα πιο αδύναμα μέλη της, η απόλυτη ανάγκη για την εξασφάλιση του σεβασμού, η κληρονομιά ενός θρυλικού πατέρα-αφέντη, ο ακήρυκτος πόλεμος μεταξύ αυτών που διαχειρίζονταν το βρώμικο χρήμα…

A classic, but I never tire of it. The screenplay is just so watertight, and Michael’s journey is one of the best protagonist arcs ever created—Justin Kurzel
8. Vertigo  - Alfred Hitchcock, 1958 - 31 ψήφοι

Μετά από ένα επαγγελματικό ατύχημα, ο αστυνομικός Σκότι Φέργκιουσον πάσχει από ακροφοβία και αποφασίζει να αποσυρθεί. Το τηλεφώνημα ενός παλιού του φίλου, που του ζητά να παρακολουθήσει τις περίεργες διαδρομές της γυναίκας του, τον κινητοποιεί ξανά

[These are the scenes or aspects I usually think about in the movies I have thought about most often…] In Vertigo, after he’s worked so hard to remake her and finally she emerges: hair dyed platinum, grey suit, misty lens. It’s her!—Miranda July




9. Ο Καθρέφτης  - Andrei Tarkovsky, 1974  - 30 ψήφοι

Ένας άνδρας στα 40 του πρόκειται να πεθάνει και θυμάται το παρελθόν του. Την παιδική του ηλικία, τη μητέρα του, τον πόλεμο, προσωπικές στιγμές αλλά και πράγματα που διηγούνται ταυτόχρονα την ιστορία του Ρώσικου έθνους.

I must have been around 13 when I first watched Mirror. This time I realised that there are films that are not even meant to be ‘understood’. It’s the poetry of cinema in its purest form, on a very delicate verge of being pretentious – which makes its genius even more striking—Alexei Popogrebsky

10. Κλέφτης Ποδηλάτων  - Vittorio De Sica, 1949  - 29 ψήφοι

Ένας άνεργος ιταλός βρίσκει μια δουλειά που απαιτεί ποδήλατο αλλά για κακή του τύχη, κάποιος του το κλέβει την πρώτη του μέρα στην δουλειά . Μαζί με τον νεαρό του γιο, ξεκινούν μια μανιώδη αναζήτηση για να βρουν τον κλέφτη και στην πορεία θα πάρουν πολλά μαθήματα από την ζωή.

My absolute favourite, the most humanistic and political film in history—Roy Andersson

Περιγραφή ταινιών: cine.gr