Το Ματζαφτάρι Στίχοι μουσική Θανάσης Παπακωνσταντίνου

                              

Όσα σπυριά 'χει ο πλαλτός

όπου χωράει στη γκούμπζα

τόσο στο μάτσεμα εύκολος

πέρασα δεν ακούμπ' σα.

Πισπίλη είχα δύστροπο

που πάθαινε λουμπάγκο

γιατί συνέχεια μάνευα

γαβρί και νταλαμάγκο.

Όμως μια γκρέντζω πονιτ' κή

που τσιούλ' τσε τι τραβούσα

ξεχώθ' κε έναν καλόγερο

στο κούφιο π' αγρυπνούσα.

«Λαγέ μ' να πεις στη μάνα σου

ν' ανάψει μια τζιαμάλω

να φτιάξει μια μελαχρινή

ζιούμπενα δίχως άλλο

Μόνος να τη φχαριστηθείς

μόνος να τη μανέψεις

κι τ' άλλο γιόκα μ' το πρωί

σίγουρα θα ματσέψεις».

Κι όπως τα είπε γένηκαν

κι αφού 'γινα μουσκίδι

το βγαλα ένα μονάχο του

βαρύ σαν το μολύβι.

Απ' της χαράς τα κλάματα

με πήρανε κι οι γκντάμες

σαν το 'μαθε κι ο κούρκουλας

βαράει τις καμπάνες.

Λέφτερος πια ήμουν κι έμορφος

κι γρήγορα την πάτ' σα

γνώρισα και παντρεύτηκα

μι' αγκίδα που 'χε τσιάτσια.

Ευθύς μετά τα στέφανα

και βάλτσαμε ντισέρι

κι πήγαμε όπως όλοι σας

ταξίδι σ' άλλα μέρη.

Σ' έν' απ' αυτά είχε θάλασσα

κι μι ήρθε να βουτήξω

με το συντρόφι ρίχνομαι

τον πάτο για ν' αγγίξω.

Γυαλίζω τσ' άλλους και κουνώ

διγκράνια κι αγωγιάτες

μα ξάφνου νιώθω έν' άγγιγμα

πίσω κει δα στις πλάτες.

Μία φωνούλα με καλεί

«Αφέντη μ', παλληκάρι μ'»

γυρνώ και βλέπω 'λόιρα

να κλώθει το ματσιφτάρι μ'.

Απο το:  http://www.koiladatwntempwn.gr  Κοιλάδα των Τεμπών αφιερωμένο στο Θανασάκη

Ο Θανάσης έχει γράψει και ένα τραγούδι σε μια γλώσσα που διάφορες κοινωνικές ή επαγγελματικές ομάδες δημιουργούν για να συνεννοούνται μεταξύ τους χωρίς να τους καταλαβαίνουν. Αυτή η διάλεκτος λέγεται «Μαστορικά» ή σ' άλλα μέρη «Κοδαρίτικα» και δημιουργήθηκε πριν από χρόνια όταν οι οικοδόμοι που έχτιζαν με πέτρα έφευγαν από το χωριό τους και πήγαιναν σ' άλλα μέρη. 

Καθώς λοιπόν, δούλευαν όλη την ημέρα σ' ένα σπίτι, είχαν ανάγκη να συνεννοούνται μεταξύ τους χωρίς να τους καταλαβαίνει ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. Έτυχε, τώρα, ο προπάππος του Θανάση να είναι οικοδόμος, να ξέρει τη γλώσσα και από γενιά σε γενιά να την μάθει στην οικογένειά του η οποία τα μιλάει ακόμα και σήμερα (όταν υπάρχει λόγος). Έτσι ο Θανάσης μάζεψε όσες περισσότερες λέξεις μπορούσε, ρωτώντας τη γιαγιά του και τη μάνα του και έγραψε ένα τραγούδι για τη δυσκοιλιότητα (!) που ονομάζεται «Το Ματζαφτάρι». Το τραγούδι αυτό, από τη μια έχει ένα περιπαικτικό στοιχείο, από την άλλη όμως, είναι ένας τρόπος να περάσει την παράδοση σε σύγχρονα μέτρα.

(απο stixoi.gr)
πλαλτός = τραχανάς

γκούμπζα = γαβάθα
μάτσεμα = χέσιμο (από το ματσεύω = χέζω) 

πισπιλής = κώλος
γαβρί = τυρί 

νταλαμάγκο = γάλα
γκρέτσω = γριά πονιτκή = πονετική
τσιούλτσε = κατάλαβε (από το τσιουλίζω = καταλαβαίνω) 

ξεχωθ΄κε = ήρθε (από το ξεχώνομαι = έρχομαι)
καλόγηρος = νύχτα
κούφιο = σπίτι
λαγός = αγόρι 

τζιαμάλω = φωτιά
μελαχρινή ζιούμπενα = λαχανόπιτα

μανεύω = τρώω 

γκντάμες = μύξες
κούρκουλας = παπάς 

αγκίδα = νεαρά ύπαρξη
τσιάτσια = λεφτά 

ντισέρι = γαϊδούρι
συντρόφι = βρακί 

γυαλίζω = βλέπω, παρατηρώ
διγκράνια = χέρια 

αγωγιάτες = πόδια
΄λόιρα = ολόγυρα 

ματσιφτάρι = σκατό

για περισσότερα;