Movie "Waiting For the Clouds" Trailer - Περιμένοντας τα Σύννεφα -Tamama

                          
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ - Waiting for the clouds - Bulutlari Beklerken (2003)

σκηνοθετήθηκε από τη γεννημένη στην Τραπεζούντα Γεσίμ Ουστάουγλου, σε συνεργασία με τον Πέτρο Μάρκαρη.  Η Γεσίμ Ουστάουγλου, ανήκει στη μεγάλη ομάδα τούρκων πολιτών που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία, τόσο στη γειτονική χώρα, όσο και στο εξωτερικό και έχει βραβευθεί ως καλύτερη ευρωπαϊκή παραγωγή το 1999 από το Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία της «Ένα ταξίδι στον ήλιο».

Περίληψη: Η ταινία έχει ως θέμα την πολιτική καταπίεση του πρόσφατου παρελθόντος στην Τουρκία και τις συνέπειες του διωγμού των Ελλήνων Ποντίων.
Το 1975 η εξηντάχρονη Αϊσέ ζει σε ένα τουρκικό χωριό στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας, δυτικά της Τραπεζούντας. Μετά το θάνατο της μεγάλης της αδερφής απομονώνεται όλο και περισσότερο. Συνδέεται φιλικά με τον 8χρονο Μεχμέτ, ο οποίος προσπαθεί να την παρηγορήσει. Ο ερχομός του Θανάση στο χωριό, αλλάξει τη ζωή της. Τραβιέται σε μια ξύλινη καλύβα στα βουνά, στα σύννεφα, και αρνείται να επιστρέψει στο χωριό. Η συμπεριφορά της μένει ανεξήγητη για τους χωριανούς και τον Μεχμέτ αφού κανείς δε γνωρίζει το μυστικό της Αϊσέ, που κρύβει για πέντε δεκαετίες τώρα.

Πριν από την υιοθέτησή της από τουρκική οικογένεια ήταν κόρη Ελλήνων ορθόδοξων Ποντίων και λεγόταν Ελένη. Τώρα την βασανίζουν τύψεις και ενοχές επειδή ως δεκαετές παιδί είχε αποφασίσει να μην ακολουθήσει τον αδερφό της Νίκο στην Ελλάδα και να παραμείνει αντ' αυτού ασφαλείς στην τουρκική οικογένεια. Πενήντα έτη μετά από το χωρισμό, αποφασισμένη να εξερευνήσει τις ελληνικές της ρίζες και να βρει το χαμένο αδελφό, η Αϊσέ ταξιδεύει στην Ελλάδα.Μια πολυβραβευμένη ταινία.

Το έργο «Περιμένοντας τα Σύννεφα» βασίστηκε στην αληθινή ιστορία της μικρής Ποντίας που επέζησε της γενοκτονίας ζώντας όμως δεκαετίες με άλλο όνομα στην Τουρκία και το οποίο ανέθρεψε μαζί με την κόρη του ένας Τούρκος αξιωματικός. Όταν πεθαίνει η θετή αδελφή της, αναπολώντας τα σύννεφα θυμάται το παρελθόν της και με τη βοήθεια ενός Έλληνα που επισκέφθηκε το χωριό της, ύστερα από πενήντα χρόνια ανακαλύπτει την αληθινή της καταγωγή και έρχεται στη Θεσσαλονίκη για να συναντήσει τον αδελφό της.

Το έργο εγκρίθηκε στον αντίστοιχο διαγωνισμό ευρωπαϊκού κινηματογράφου, χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση πριν τέσσερα χρόνια με το ποσό των 2,5 εκατ. ευρώ και την κινηματογράφηση ανέλαβε η εταιρεία Silk Road Film Production που εδρεύει στο Παρίσι. Το έργο έχει την πρωτοτυπία ότι παίζουν Τούρκοι, Έλληνες, Πόντιοι που ζουν στην Ελλάδα και Ποντιόφωνοι μουσουλμάνοι ηθοποιοί, και οι διάλογοί τους παραμένουν όπως είναι πρωτότυποι.

Σε κάθε χώρα, όπως και στην Ελλάδα ο θεατής θα παρακολουθεί την ποικιλία αυτών των διαλόγων με υπότιτλους στη γλώσσα της χώρας προβολής. Το έργο μέχρι στιγμής συμμετείχε στο 23ο Πανευρωπαϊκό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης (Απρίλιος 2004), όπου τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο της επιτροπής του εθνικού διαγωνιστικού τμήματος, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Μόντρεαλ (Αύγουστος 2004), στο Φεστιβάλ της Κορέας (Οκτώβριος 2004), στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης με τρεις προβολές (Νοέμβριος 2004), του Νέου Δελχί (Νοέμβριος 2005), του Βερολίνου (Φεβρουάριος 2005), ενώ έχει προβληθεί στην 'Αγκυρα, στη Σμύρνη και την Τραπεζούντα!

Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Ριζούντα και την Τρίπολη του Πόντου, στα Πριγκηπόνησα, στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, στο Επταπύργιο, στα χωριά της Δράμας, Μαρμαριά, Νικηφόρος και Υψηλή Ράχη καθώς και στην Καβάλα, στην παλιά πόλη και στο Υδραγωγείο. Η δημιουργία του έργου συνάντησε το ζήλο και το πάθος του παραγωγού Μπεχρούζ Χασεμιάν, ο οποίος δε φείσθηκε κόπων και εξόδων για την επιτυχία της παραγωγής. Στην ιστορική και φωτογραφική ενίσχυση του έργου συνέβαλλαν ο Δήμος Καλαμαριάς και το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού και ο καθηγητής Κώστας Φωτιάδης.
Μέσα από το έργο και τα πραγματικά γεγονότα που έχει καταγράψει, προβάλλεται ένα μέρος της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και στοχεύει στην ιστορική αποκατάσταση της μνήμης των θυμάτων, ως βάση της πραγματικής φιλίας των λαών. Η αναγνώριση του διαπραχθέντος εγκλήματος, η συγνώμη από την τουρκική ηγεσία και λαό θα είναι ένα βήμα μπροστά για την αναγέννηση του τουρκικού λαού και την πορεία του προς την απελευθέρωση και τον εκδημοκρατισμό.
πηγή : http://syllogosvoreioelladitonsyrou1.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου