Υπόθεση: Ένας νεαρός που μόλις έχει επιστρέψει στη γενέτειρά του βρίσκει τυχαία ένα κομμένο ανθρώπινο αφτί. Η περιέργειά του σχετικά με το εύρημα θα τον οδηγήσει στο σπίτι μιας τραγουδίστριας και θα τον εισάγει σε έναν κόσμο νοσηρού ερωτισμού.
Τυπικα η πρωτη ταινια και ουσιαστικα αυτη που καθιερωσε τον David Lynch, μετα το δοκιμιακο “Eraserhead”. Θεμα της η ψυχοπαθολογια της αμερικανικης επαρχιας, αγαπημενο περιβαλλον του Lynch σε ολες σχεδον τις ταινιες του, καθως ειναι και το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωσε. Η αναδειξη του ‘αρρωστημενου’, της νοσηροτητας που μπορει να κρυβεται πισω ενα τετοιο ειδυλλιακο setting, ειναι ο κυριος στοχος της ταινιας. Στοχος που επιτυγχανεται οχι μονο με την παραδοσιακη μεθοδο ενος φιλμ-νουαρ, μιας αστυνομικης νουβελας, αλλα και με τις αντιθεσεις αναμεσα στο καθημερινο και το ασυνηθιστο, το εφησυχαστικο και το φρικιαστικο, το γνωστο και το αποκοσμο. Αντιθεσεις με τις οποιες παιζει ο Lynch με εξαιρετικη ευκολια και μας δειχνουν ποσο ασαφη ειναι τα ορια αναμεσα στο Καλο και το Κακο.
Η ταινια ειναι απο την αρχη γεματη συμβολισμους που θελουν να δειξουν ακριβως αυτο. Άσπροι, φρεσκοβαμμενοι φραχτες, εντονα χρωματα, ηλιολουστες μερες, χαρουμενα γελαστα προσωπα δειχνουν την εξωτερικη ομορφια και γαληνη. Ομως αμεσως ενα εγκεφαλικο, μαυρα εντομα και το σκοτεινο δωματιο του νοσοκομειου μας προειδοποιουν οτι κατι δεν παει καλα, κατι Κακο υπαρχει κατω απο ολα αυτα. Οι συμβολισμοι αυτοι ειναι διασπαρτοι σε ολοι την ταινια, ακομη και στους χαρακτηρες.(πηγή Cine.gr).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου